อนาคตที่ยากลำบากของโดรนโจมตีรัสเซีย

บทความวันนี้เป็นบทความแรกของปีพ.ศ. 2564 และเป็นบทความเดียวของปีนี้ ก็ต้องขออภัยที่ตั้งแต่กลางปีที่แล้วและตลอดทั้งปีนี้ไม่ได้นำเสนอบทความหรือสาระแต่อย่างใดเลย 

มาที่ก็ส่งท้ายปีเก่ากันเลย 😅 ก็ลองติดตามอ่านกันนะครับ ปีหน้าฟ้าใหม่ค่อยว่ากันใหม่

การพัฒนาอย่างรวดเร็วของ UAV ทางการทหารทั่วโลกซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้เกิดคำถามที่แสนจะธรรมดาว่า - ทำไมรัสเซียถึงล้าหลังทั้งในด้านการออกแบบและการผลิต? 

ในกรณีส่วนใหญ่ เหตุผลหลักสำหรับเรื่องนี้คือความคิดเฉื่อยของทหารและวิศวกร อย่างไรก็ตาม เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นด้วยกับคำกล่าวของคำถามดังกล่าวอย่างสมบูรณ์ 

แม้ว่าเหตุผลที่ระบุแน่นอนว่ามีเหตุผลก็ตาม แต่ปัญหาที่สำคัญและไม่ได้รายงานโดยสิ้นเชิงประการหนึ่งอยู่ในระดับที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง นั่นคือปัญหาทางเทคนิค 

และวันนี้เราขอเสนอให้หาสาเหตุ ส่วนประกอบนำเข้า

เราต้องเริ่มการสนทนาของเราในวันนี้ด้วยข้อเท็จจริงที่ว่าองค์ประกอบทั้งหมดของอาวุธไฮเทคของรัสเซียไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าเป็นรัสเซียแท้ๆ เนื่องจาก - ส่วนประกอบหลักของไมโครอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์นั้นผลิตในสหรัฐอเมริกาและประเทศพันธมิตร

นี่ไม่ใช่ข้อมูลที่เป็นความลับ : ตัวอย่างเช่นในบทความ "วิศวกรรมเครื่องกลใกล้จะสูญพันธุ์" จากสิ่งพิมพ์ "Military-Industrial Courier" คุณสามารถอ่านข้อมูลที่จรวดนำวิถี Bulava ใช้ไมโครเซอร์กิตของสมาคมการผลิตลัตเวีย "อัลฟ่า" 

และบนเฟรมของภาพยนตร์สารคดีของสตูดิโอ Russia Today "K-433 Svyatoy Georgiy Pobedonosets: Nuclear Triad Workhorse" ที่อุทิศให้กับเรือดำน้ำนิวเคลียร์ในประเทศคุณสามารถเห็นชิป FPGA อเมริกันจาก Atmel และ Altera (ภาพนิ่งในภาพยนตร์ - เวลา 7 โมง: 20 และ 7:38) 

เมื่อพิจารณาจากข้อมูลที่มีอยู่ สถานการณ์ของโดรน (และโดยทั่วไปกับอุตสาหกรรมการป้องกันประเทศทั้งหมด) ก็เหมือนกันหมด - ความเป็นไปได้ของการผลิตโดยตรงนั้นขึ้นอยู่กับการซื้อชิ้นส่วนที่นำเข้าจากต่างประเทศ 

นี่คือสิ่งที่สถาบัน Primakov ของ IMEMO RAS "การพัฒนาและความมั่นคงทางทหาร - เศรษฐกิจและความมั่นคงปี 2020" เขียนเกี่ยวกับสิ่งนี้: 

“ในหุ่นยนต์อวกาศ Fyodor ส่วนประกอบมากถึงครึ่งหนึ่งนำเข้าจากต่างประเทศ ส่วนประกอบต่างประเทศ (บอลติก) ก็มีอยู่ในระบบจรวด Bulava ด้วย 

มันออกไปโดยไม่มีใครพูดถึงการซื้อไมโครอิเล็กทรอนิกส์อย่างอิสระที่ถูกกฎหมายสำหรับอุตสาหกรรมการทหารที่ซับซ้อนของรัสเซีย - ตั้งแต่สมัยของสหภาพโซเวียตเซมิคอนดักเตอร์เป็นเทคโนโลยีที่มีความสำคัญเชิงกลยุทธ์และไม่สามารถขายให้กับมอสโกได้

บางทีผู้อ่านอาจจำเรื่องอื้อฉาวจำนวนหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการจารกรรมทางอุตสาหกรรมของสหพันธรัฐรัสเซียในอาณาเขตของสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี 2551 ถึง พ.ศ. 2555 เมื่อเอฟบีไอรายงานเป็นประจำเกี่ยวกับการจับกุมพลเมืองรัสเซียหลายสิบคนซึ่งถูกกล่าวหาว่าซื้อสินค้าขนาดใหญ่อย่างผิดกฎหมาย ของผลิตภัณฑ์ไฮเทคต่างๆ อย่างไรก็ตาม รัสเซียสามารถจัดระเบียบการจัดหาไมโครอิเล็กทรอนิกส์แบบตะวันตกในปริมาณที่เพียงพอเพื่อดำเนินการปรับปรุงกองทัพให้ทันสมัยในวงกว้าง

แต่ในช่วงปี 2558-2559 กระบวนการนี้เริ่มหยุดลงโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน

แนวโน้มนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน รวมถึงในการออกแบบและการผลิต UAV และนี่ไม่ใช่อุบัติเหตุแต่อย่างใด

ในปี 2014 กลุ่ม NATO ได้ดำเนินการลับหลายครั้งในดินแดนของยูเครนและซีเรีย หน่วยปฏิบัติการพิเศษของสหรัฐฯ หน่วยคอมมานโดของนาวิกโยธินอังกฤษ และหน่วยปฏิบัติการพิเศษกองทัพอากาศอังกฤษได้สร้างกองกำลังเฉพาะกิจจำนวนหนึ่งเพื่อเก็บตัวอย่างไฮเทคจากกลุ่มอุตสาหกรรมการทหารของรัสเซีย โดยให้ความสำคัญกับ UAV เป็นพิเศษ

ตามข้อมูลที่มีอยู่ โดรนทหารอย่างน้อย 20 ลำของกองกำลัง RF ถูกจับในช่วง 3-4 ปี: 9 - ในอาณาเขตของสาธารณรัฐอาหรับซีเรียและ 11 - ในดินแดนทางตะวันออกของยูเครน

ตัวอย่างที่ส่งออกได้รับการศึกษาอย่างรอบคอบ และข้อมูลเกี่ยวกับส่วนประกอบของพวกเขาถูกถ่ายโอนไปยังศูนย์วิเคราะห์หลายแห่ง - ดังที่คุณทราบ อย่างน้อยผู้ชำนาญการพิเศษสามกลุ่ม ดำเนินการวิจัยในหัวข้อนี้โดยเฉพาะเพื่อประโยชน์ของสหประชาชาติเท่านั้น

การดำเนินการทั้งหมดเริ่มต้นด้วยเป้าหมายที่ธรรมดามาก: งานของพวกเขาคือการติดตาม supply chains องเทคโนโลยีที่ส่งไปยังรัสเซีย (ซึ่งอันที่จริงแล้วส่วนประกอบได้รับการสอบสวนแล้ว) และติดตามปราบปรามต่อไป

แน่นอน ในขณะนี้ เป็นการยากที่จะให้การประเมินผลลัพธ์ของกิจกรรมของสหรัฐอเมริกาและประเทศพันธมิตรอย่างแจ่มแจ้งอย่างชัดเจน เนื่องจากลักษณะปิดของทั้งโครงสร้างของอุตสาหกรรมการป้องกันประเทศของรัสเซียและกระทรวงกลาโหม ยอมรับเถอะ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะค้นหารายละเอียดเฉพาะด้วยวิธีทางกฎหมาย

แต่ข้อเท็จจริงพูดแทนพวกเขาคือ : การทำงานในการพัฒนาเครื่องบินไร้คนขับด้วยเหตุผลบางอย่างกำลังประสบกับวิกฤตร้ายแรงซึ่งใช้กับการพัฒนาอาวุธที่มีความแม่นยำสูงอย่างเท่าเทียมกัน (ซึ่งควรกล่าวถึงแยกต่างหาก) และอาจเกี่ยวข้องกับ การขาดไมโครอิเล็กทรอนิกส์ - อาจเป็นในลักษณะเดียวกัน เป็นการปิดกั้นการเข้าถึงช่องทางการจัดซื้อที่ทำให้ตัวเองรู้สึกได้

ข้อมูลด้านล่างไม่ใช่ความลับทางการทหาร / ของรัฐและนำมาจากรายงาน "อาวุธสงครามในยูเครน" ที่จัดทำโดยองค์กรสืบสวนของอังกฤษ "การวิจัยอาวุธความขัดแย้ง" สำหรับสหประชาชาติ ด้านล่างนี้คุณสามารถดูรายการส่วนประกอบที่นำเข้าใน UAV ของกองทัพรัสเซียได้

UAV "Forpost" : 

1. เครื่องยนต์ 3W-55i สูบเดียวของ บริษัท เยอรมัน 3W-Modellmotoren Weinhold GmbH 

2. Gate Array ที่ผู้ใช้ตั้งโปรแกรมได้ของ Spartan XC3550 ของบริษัท Xilinx สัญชาติอเมริกัน 

3. องค์ประกอบของระบบเชื้อเพลิงจากบริษัทไอริช Tillotson 

4. เสาอากาศ GPS ของ Antcom บริษัท อเมริกัน 

5. โมดูลการนำทางของ MicroEM ผู้ผลิตชาวสวิส 

6. หน่วยวัดแบบไดนามิก (DMU02 หรือ DMU10 - ขึ้นอยู่กับปีที่ผลิต UAV) ผลิตโดย บริษัท Silicon Sensing Systems ของอังกฤษ 

7. โมดูล RF 9XTend 900 MHz ผลิตโดย บริษัท Digi International ของอเมริกา 

8. ตัวควบคุมเครือข่าย iEthernet W5300 ผลิตโดย บริษัท เกาหลี WIZnet 

9. ตัวรับ GNSS NV08C-CSM ของ บริษัท อเมริกัน NVS Technologies AG

แหล่งพลังงานของ UAV "Forpost" ที่ถูกยึดได้
แหล่งที่มาของรูปภาพ: Conflict Armament Research

UAV "Eleron" : 

1.ไมโครคอนโทรลเลอร์ 1.32 บิตจาก STMicroelectronics ผู้ผลิตชาวสวิส 

2. อุปกรณ์ถ่ายภาพหลัก Sony FCB-EX11DP ผลิตโดยบริษัท Sony ของญี่ปุ่น 

3. อุปกรณ์เสริมสำหรับถ่ายภาพ Olympus Stylus TG-860 ผลิตโดยบริษัทญี่ปุ่น Olympus

UAV "Eleron" ที่ยึดมาได้ที่มีระดับการเก็บรักษาที่แตกต่างกัน
ที่มาของรูปภาพ: Conflict Armament Research

UAV "Granat" : 

1. อุปกรณ์ถ่ายภาพของบริษัท Canon ญี่ปุ่น 

2. ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ที่ผลิตโดยบริษัทอเมริกัน Intel Corporation และ Pulse Electronics 

3. แบตเตอรี่ของ MaxAmps บริษัท อเมริกัน 

4. เครื่องยนต์ผลิตโดยบริษัท Model Motors ของสาธารณรัฐเช็ก

UAV "Zastava" : 

1. ส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์ของบริษัทป้องกันประเทศอิสราเอล Elbit Systems and Data Links 

2. ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ของบริษัทอเมริกัน Vweb 

3. เครื่องยนต์ของ Hacker Motor บริษัท เยอรมัน 

4. Autopilot AP04M ของบริษัท UAV Navigation ของสเปน 

5. โมดูล GPS ของ บริษัท สวิส u-blox

UAV "Orlan-10" : 

1. ตัวติดตาม GPS: ชิปที่มีเครื่องหมาย HC4060 2H7A201 และ STC 12LE5A32S2 35i ผลิตในประเทศจีน 

2. เครื่องกำเนิดไฟฟ้าแบบสตาร์ทเตอร์ PTN78020 ผลิตโดยบริษัท Texas Instruments Incorporated ของอเมริกา 

3. เครื่องยนต์สันดาปภายในพร้อมโมดูลจุดระเบิด (ภาพที่ 1 และ 2) 4.8-9V, 500mA ผลิตโดย บริษัท ญี่ปุ่น SAITO 

4. ชุดควบคุมการบินประกอบขึ้นจากไมโครเซอร์กิต STM32F103 QFP100 ของ STMicroelectronics ผู้ผลิตชาวฝรั่งเศส - อิตาลี ไมโครเซอร์กิต MPXA4115A และ MPXV5004DP ของบริษัทอเมริกัน Freescale Semiconductor (ปัจจุบันเป็นเจ้าของโดย NXP Semiconductors NV ของเนเธอร์แลนด์) ใช้เป็นเซ็นเซอร์ความดัน เซ็นเซอร์เข็มทิศ HMC6352 ผลิตโดยบริษัทอเมริกัน Honeywell 

5. โมดูล GPS ใช้ตัวรับสัญญาณ GLONASS / GPS / QZSS LEA-6N ของ u-blox ของ บริษัท สวิสเซอร์แลนด์ที่จับคู่กับ MNP-M7 ของรัสเซีย (สร้างบนชิป ADSP-BF534 ของอเมริกาที่ผลิตโดย Analog Devices) 

6. โมดูลการส่งข้อมูลทางไกลใช้ไมโครคอนโทรลเลอร์ ATxmega256A3 ของ Microchip บริษัท อเมริกันช่วงการส่งข้อมูลคือ 902-928 MHz เครื่องส่ง RF3110 ผลิตโดย บริษัท Municom ของเยอรมัน ตัวรับ DP1205-C915 ผลิตโดย บริษัท AnyLink ของเยอรมัน

ถอดชิ้นส่วน UAV "Orlan-10" รัสเซีย เครื่องหนึ่งของโดรนนี้ถูกงมขึ้นมาโดยนักรบประดาน้ำของอังกฤษในทะเลแคสเปียนภายใน 24 ชั่วโมงหลังจากการตก
ที่มาของรูปภาพ: Conflict Armament Research

พิจารณาจากรูปภาพที่นำเสนอ UAV ของรัสเซียจะประกอบขึ้นโดยพิจารณาจากส่วนประกอบที่เป็นพลเรือนเป็นหลัก บางทีนี่อาจเป็นสาเหตุของการสึกหรออย่างรวดเร็วด้วยการใช้งานปกติและความน่าเชื่อถือที่ค่อนข้างต่ำ อันเป็นผลมาจากการที่ยานพาหนะจำนวนมากถูกยึดได้ทั้งในซีเรียและในยูเครน และแม้แต่ในรัฐบอลติก มีการระบุว่าเครื่องจักรส่วนใหญ่ที่ตกไปอยู่ในมือของผู้เชี่ยวชาญของ NATO นั้นอัปปางด้วยเหตุผลทางเทคนิค

รัสเซียเข้าใจความหมายของแนวคิดเรื่องโดรนจู่โจมหรือไม่? 

เมื่อวิเคราะห์สถานการณ์ด้วยโดรนของรัสเซีย มีคนไม่กี่คนที่พูดถึงเรื่องนี้ ซึ่งเป็นอุปสรรคสำคัญ ทั้งสำหรับการส่งออกและการแนะนำกองทัพรัสเซีย นั่นคือ หัวข้อการขาดแคลนอาวุธ

ผู้อ่านที่รักอาจจะแปลกใจ - เรากำลังพูดถึงการขาดอาวุธประเภทใดถ้าพูดว่า "Orion" (วันนี้เราจะพูดถึงเรื่องนี้เนื่องจาก UAV นี้ถูกนำเสนอเป็นอุปกรณ์ที่พร้อมที่สุดสำหรับการผลิตจำนวนมาก) ได้เปิดตัวการสาธิต แสดงโดยสื่อ ? 

แต่เช่นเดียวกับส่วนประกอบของโดรนรัสเซีย สถานการณ์ไม่ได้ตรงไปตรงมาอย่างที่คิด

ในการเริ่มต้น อุตสาหกรรมการทหารของรัสเซียไม่ได้เข้าใกล้กับการสร้างแอนะล็อกของจรวดนำวิถี Hellfire ของอเมริกา หรือกล่าวคือ ระเบิดร่อนของตุรกีในตระกูล MAM เมื่อหลังจากเหตุการณ์ในซีเรีย ลิเบีย และคาราบาคห์ มีความจำเป็นเร่งด่วนในการแสดงให้เห็นถึงความสำเร็จใดๆ ในการสร้างโดรนจู่โจมที่ผลิตโดยรัสเซีย อุตสาหกรรมการป้องกันสามารถออกเฉพาะการออกแบบที่ก่อให้เกิดคำถามใหญ่มาก -  Orion ติดอยู่ ... จรวดต่อต้านรถถังที่ซับซ้อน Kornet ( พร้อมคอนเทนเนอร์เปิดตัว).

วิธีนี้ไม่สามารถเรียกได้ว่าเพียงพอ (หากเพียงเพราะท่อ ATGM ส่งผลกระทบต่ออากาศพลศาสตร์ของโดรนและมันยังมีน้ำหนักมากซึ่งเป็นที่ยอมรับไม่ได้อย่างสมบูรณ์ในกรณีของ Orion ที่มีน้ำหนักบรรทุกต่ำ) และมัน เดิมทีถูกมองว่าเป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น

ความยากลำบากอยู่ที่ความจริงที่ว่าอุตสาหกรรมการป้องกันประเทศของรัสเซียไม่มีอะไรมาแทนที่จรวดต่อต้านรถถัง Kornet ด้วยอย่างอื่นได้ แต่สหพันธรัฐรัสเซียก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อตลาดโลกที่กำลังเติบโตสำหรับการโจมตี UAVs

พบวิธีแก้ปัญหาและกลายเป็นว่าไม่ได้ดีไปกว่านี้แล้ว

ที่งาน Dubai Airshow-2021 ในสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ รัสเซียได้สาธิตแบบจำลองของ Orion ด้วย ... เฮลิคอปเตอร์ ATGM Vikhr-M

ข้อเสียของการแก้ปัญหานี้คืออะไร? 

"Vortex" ถูกสร้างขึ้นสำหรับยุทธวิธีเฉพาะของเฮลิคอปเตอร์โจมตีและมีคุณสมบัติหลายอย่างที่ไม่มีประโยชน์อย่างสมบูรณ์ในบริบทของยุทธวิธีการโจมตี UAV นี่เป็นอาวุธคุณภาพสูง แต่มีราคาแพงมากซึ่งมีน้ำหนักมาก - ตัวอย่างเช่น Orion จะสามารถยกขีปนาวุธดังกล่าวได้ไม่เกินสองลูก

จรวดต่อต้านรถถัง 2 ลูกในการโจมตี UAV ในปี 2564 คืออะไร? 

นี่เป็นเรื่องไร้สาระและผลลัพธ์ที่น่าอับอายแม้จะเทียบกับภูมิหลังของการดัดแปลงครั้งแรกของโดรน American MQ-1 Predator ปี 1994

การขาดอาวุธที่เพียงพอใน Orion ทำลายแก่นแท้ทั้งหมดของแนวคิดการใช้ช็อคโดรน ยิ่งจรวดบน UAV ของคุณมีมากเท่าไร หน่วยภาคพื้นดินของคุณจะมี "กองกำลังบินได้" อยู่เหนือหัวของพวกมัน ซึ่งสามารถลอยอยู่บนท้องฟ้าเป็นเวลาหลายชั่วโมงเพื่อรอเป้าหมายใหม่

ในกรณีของการสู้รบเชิงรุก นี่เป็นปัจจัยสำคัญ: ลองนึกภาพ เช่น ความขัดแย้งในนากอร์โน-คาราบาคห์ แต่ปรับลดประสิทธิภาพของ UAV อาเซอร์ไบจัน 2-3 เท่า ฉันคิดว่าผู้อ่านเข้าใจดีว่าในสถานการณ์เช่นนี้ ความก้าวหน้าของหน่วยอาเซอร์ไบจันอาจลดลงอย่างมาก และความสูญเสียอันเนื่องมาจากการขาดการสนับสนุนทางอากาศอาจเพิ่มขึ้น

กล่าวคือ ผลลัพธ์ที่จะได้รับจาก Orion รัสเซีย หากอยู่ในตำแหน่งที่โดรนโจมตีของตุรกีและอิสราเอล - เนื่องจากภาระการรบนอกแบบจะไม่อนุญาตให้จัดการสนับสนุนทางอากาศอย่างเต็มรูปแบบสำหรับกองกำลังภาคพื้นดิน

ไม่ได้มองโลกในแง่ดีเกินไปใช่ไหม 

แยกจากกัน เป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การพูดถึงความรู้ความชำนาญอื่นของอุตสาหกรรมการป้องกันประเทศของรัสเซียในรูปแบบของระเบิดไร้คนขับบนโดรนระดับ MALE 

เมื่อพูดถึง "เศรษฐกิจ" ของการแก้ปัญหาดังกล่าว ผู้ผลิตอาวุูธชาวรัสเซียแสดงให้เห็นถึงการขาดความเข้าใจในสาระสำคัญของแนวคิดของการโจมตี UAV อย่างสมบูรณ์

มันคืออะไรถ้าคุณอธิบายแนวคิดในภาษาที่เข้าถึงได้มากที่สุด? 

UAV เป็นอุปกรณ์ที่มีค่าใช้จ่ายในชั่วโมงบินของเครื่องบินจู่โจมแบบลูกสูบของสงครามโลกครั้งที่สองและประสิทธิภาพการต่อสู้ของเฮลิคอปเตอร์โจมตี Apache ในขณะที่ทนทานต่อระบบป้องกันภัยทางอากาศทั่วไปส่วนใหญ่ (เช่น MANPADS หรือ MZA) สิ่งนี้ทำได้จากควบคุมอย่างแม่นยำ อาวุธยุทโธปกรณ์สำหรับโดรนเป็นส่วนสำคัญโดยมีโครงแบบ "ปืนไรเฟิลซุ่มยิง - ตลับกระสุน - เลนส์"

ปัญหาหลักของการใช้ระเบิดทางอากาศกับ UAV โจมตีคืออะไร? 

ไม่สามารถใช้ระเบิดขนาดหนักได้เนื่องจากความสามารถในการบรรทุกที่ต่ำ และในกรณีที่ใช้งานแบบลูกระเบิดเบา (100-150 กก.) เพื่อความแม่นยำในการทิ้งระเบิด โดรนจะต้องบินจากระดับความสูงที่ต่ำในการเข้าสู่เขตปะทะใดๆ ก็ตาม ระบบป้องกันภัยทางอากาศแบบดั้งเดิมที่สุด - และคำนึงถึงคุณลักษณะความเร็วต่ำและความคล่องแคล่วต่ำ (เช่น ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อเล่นบทบาทของ IL-2!) การสูญเสียในกรณีที่เกิดการชนกัน แม้กระทั่งกับศัตรูที่ใช้เทคโนโลยีต่ำ , สามารถสูงมาก. ศัตรูที่มีการจัดการและมีอุปกรณ์ครบครันมากขึ้นจะสามารถกำจัด UAV ของรัสเซียซึ่งเป็นปัจจัยคุกคามได้ เพียงแค่กำจัดพวกมันในเวลาอันสั้น

เรากำลังพูดถึงการประหยัดแบบไหนกัน ถ้าในการปฏิบัติภารกิจแต่ละเที่ยว มีการวางแผนที่จะเปิดเผยเครื่องจักรอันมีมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ต่อการถูกทำลายหรือความเสียหายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในแต่ละครั้ง

มันคุ้มค่าที่จะถามคำถามที่สมเหตุสมผลอีกข้อหนึ่ง - กับศัตรูสมมุติฐาน (และด้วยเหตุนี้ผู้ซื้อที่มีศักยภาพรายใด) ทำโดรนบินดังกล่าวซึ่งเห็นได้ชัดว่าด้อยกว่า(ประเทศ)คู่แข่งในตลาดอาวุธโลกโดยสิ้นเชิง? 

ในการสู้รบกับกองทัพประจำ พวกเขาจะไร้ประโยชน์ในทางปฏิบัติ (ลองนึกภาพความขัดแย้งในนากอร์โน-คาราบาคห์อีกครั้ง แต่กับ Orion ซึ่งมีระเบิดเบากระจาย หรือ  Vortex 2 ลูกต่อครั้ง) และในการปะทะกับกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบ พวกเขาจะไม่ได้รับผลประโยชน์ใด ๆ : เมื่อใช้ระเบิดอากาศ "Orion" สามารถถูกทำลายได้จากปืนต่อสู้อากาศยาน ZPU-4 และในกรณีของการใช้จรวด "Kornet" และ "Vortex" ยาน UAV จะต้องบินกลับฐานอย่างต่อเนื่องเพื่อเติมลูกจรวด (ซึ่งเราจำได้ว่าเขาจะมีสองลูก) ซึ่งโดยทั่วไปจะส่งผลเสียต่อการสนับสนุนกองกำลังภาคพื้นดิน - และแน่นอนตลอดระยะเวลาการสู้รบทั้งหมด

สรุป 

โดยสรุปแล้ว เราสามารถพูดได้ว่าแก่นแท้ของไม่ว่าจะเป็นแนวคิด หรือยุทธวิธี หรือคุณค่าของ UAV โจมตีในรัสเซียยังไม่ได้รับการตระหนักและเข้าใจ - และการพัฒนาเชิงปฏิบัติในปัจจุบันทั้งหมดเป็นมากกว่าหลักฐานที่ชัดเจนของสิ่งนี้ หากปราศจากการพัฒนาระบบอาวุธที่มีคุณค่าสูงอย่างเหมาะสม จะไม่มี UAV โจมตีในรัสเซียได้ ทั้งในฐานะส่วนหนึ่งของกองกำลังรัสเซียและสำหรับการส่งออก - ยกเว้นวิดีโอโฆษณาชวนเชื่อและหัวข้อข่าวของบทความที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับ "นักฆ่า Bayraktar" . 

ป.ล. บทความนี้เขียนขึ้นโดยนาย Andrey Voskresensky (Anzhey V. ) ชาวรัสเซีย ผมแค่ถอดความออกมาเป็นภาษาไทยให้ใกล้เคียงมากที่สุด 

แหล่งที่มา: http://gurkhan.blogspot.com/2021/12/blog-post_18.html